آنزیم های موجود در عسل طبیعی و خواص آن ها

در عسل طبیعی چه آنزیم‌هایی وجود دارد و هر کدام چه فایده‌ای دارند؟ عسل خام و حررارت ندیده حاوی آنزیم های مفید و متنوعی است که می تواند باعث سلامتی شما شود. همانطور که می دانید بیش از 85 درصد عسل را قندها تشکیل می دهد  بنابراین؛ بخش زیادی از خواص عسل از همین آنزیم ها می باشد و در واقع این آنزیم ها هستند که شهد گل را به عسل تبدیل می کنند.

آنزیم چیست و نقش آن در بدن ما 

آنزیم ها ساختارهای پروتئینی هستند که منجر به تسریع واکنش های شیمیایی در بدن می شوند و برخی از مواد را به مواد ساده تری که جذب و هضم آن برای انسان راحنتتر است تبدیل می کنند. بدون آنزیم ها غذایی که مصرف می کنیم در بدن ما نمی تواد هضم و جذب شود.

برخی از این آنزیم‌ها به طور طبیعی در بدن انسان وجود دارد و برخی دیگر به واسطه مواد غذایی که مصرف می‌کنیم وارد بدن می‌شود به همین دلیل است که گفته می‌شود که رژیم غذایی مهمترین عامل در سلامت افراد است.

آنزیم های موجود در عسل طبیعی

عسل به طور طبیعی حاوی چندین آنزیم مفید است. مهمترین آنزیم های موجود در عسل دیاستاز، اینورتاز و گلوکز اکسیداز هستند که توسط زنبور وارد عسل می‌شوند و عامل اصلی تبدیل شهد به عسل هستند.

آنزیم‌های دیگری مثل اسید فسفاتاز و کاتالاز نیز در عسل موجود است و بسته به اینکه عسل در چه فصلی و در چه منطقه‌ای و از چه منبع شهدی تولید شده باشد متفاوت خواهند بود.

نکته بسیار مهمی که باید توجه کرد این است که آنزیم‌ها نسبت به دما بسیار حساس هستند و به همین دلیل است که همواره توصیه می‌شود که عسل باید به صورت خام مصرف شد. عسل ها در صورت حرارت دیدن آنزیم هی مفید خود را از دست می دهند.

آنزیم دیاستاز

دیاستاز که به آن آمیلاز هم گفته می‌شود، آنزیم هضم کننده‌ای که وظیفه‌ی آن تجزیه نشاسته (کربوهیدرات‌های بزرگ) به قند‌های ساده‌ای که بدن ما قادر به هضم آنها است. می باشد.

بیشتر رژیم غذایی ما را کربوهیدرات‌های نشاسته مانند برنج، سیب زمینی، گندم و … تشکیل می‌دهند. از این رو بدن انسان به مقادیر بالایی از آنزیم دیاستاز نیاز دارد.

مهمترین آنزیم موجود در عسل اینورتاز و عامل پخته شدن عسل و تبدیل شهد به عسل است. اینورتاز این کار را با شکستن ساکارز درون شهد به فروکتوز و گلوکز انجام می‌دهد، قندهای ساده‌ای که به راحتی قابل جذب هستند. به دلیل وجود همین آنزیم در عسل است که ساکارز موجود در عسل با گذشت زمان کاهش می‌یابد.

آنزیم گلوکز اکسیداز

گلوکز اکسیداز آنزیمی که گلوکز موجود در عسل را تجزیه می‌کند تا اسید گلوکونیک و هیدروژن پراکسید که یک ماده‌ی ضدباکتریایی قوی است را تشکیل دهد. اسیدی بودن عسل هم مربوط به اسید گلوکونیک است.

اسیدیته عسل و میزان هیدروژن پراکسید از مهمترین دلایلی است که خواص ضد باکتریایی عسل را ایجاد می‌کنند. باکتری‌هایی که گاهی حتی به وسیله آنتی‌بیوتیک‌ها از بین نمی‌روند.

آنزیم کاتالاز تنها در برخی از نمونه‌های عسل با منشاء گیاهی خاص قابل رویت است به همین دلیل می‌توان نتیجه گرفت که این آنزیم از طریق زنبور وارد عسل نمی‌شود و وابسته به منشاء گیاهی عسل است که ممکن است در برخی از عسل‌ها وجود داشته باشد و در برخی دیگر نباشد.

آنزیم کاتالاز در بدن ما نقش مهمی در از بین بردن استرس‌های اکسیداتیو دارد و به همین دلیل می‌توان آن را به عنوان یکی از آنتی اکسیدان های عسل به شمار آورد .

کاتالاز باعث تسریع تجزیه پراکسید هیدروژن (H2O2) که یک مولکول بسیار فعال است می‌شود. به این معنی که پراکسید هیدروژن را که یک مولکول بسیار فعال است و می‌تواند به بافت ‌های سلول آسیب وارد کند را به سرعت به آب و اکسیژن که مولکول‌های کم خطر‌تری در بدن هستند تبدیل می‌کند.

البته این راه هم باید بدانیم که پراکسید هیدروژن یک مولکول مضر برای بدن نیست بلکه برعکس برای بدن بسیار مفید نیز هست و بدن آن را برای مقابله با انواع عفونت‌ها و باکتری‌ها تولید می‌کند و اتفاقا آنزیم گلوکز اکسیداز به این فرآیند کمک می‌کند. اما همین پراکسید هیدروژن اگر به درستی کنترل نشود می‌تواند به سلول‌ها نیز آسیب وارد کند. نقش آنزیم کاتالاز کنترل و مدیریت این مولکول در بدن است.